Πώς θα μείνει η Κερκόπορτα πάντα σφραγισμένη

του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Δικηγόρου


Από το ειδικό αφιέρωμα της έκτακτης έκδοσης της εφημερίδας «Δημοκρατία»,

Κυριακή 29 Μαΐου 2011


***


Ο «σπόρος που δεν πεθαίνει»

διαφυλάχθηκε στην κιβωτό της γλώσσας, της Μνήμης, της Ορθοδοξίας.

Ποτίστηκε με αίμα και ξαναβλάστησε.

Σήμερα ζούμε μια άλλη πτώση. Μπορεί να εξελιχθεί όμως σε ένα νέο ξεκίνημα


***


«Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν εστί ούτε άλλου των κατοικούντων εν αυτή... Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών...» Οι Ελληνες θαυμάζουμε τους γενναίους, τους ελεύθερους ανθρώπους. Ποτέ δεν τραγουδήσαμε τους δειλούς και τους ριψάσπιδες και πολύ περισσότερο τους αποχαυνωμένους εθελοντές δούλους. Μόνο ακριτομυθίες χλεύης κι αποστροφής θα βρει κανείς στη λαϊκή μούσα και παράδοση για τους δειλούς και πολύ περισσότερο για τους προδότες. Αντάρτες, ζορμπάδες, αρειμάνιοι επαναστάτες, φλογεροί προκινδυνεύοντες μαχητές που περιφρονούν τον θάνατο, γεμίζουν την Ιστορία μας, τους μύθους και τα τραγούδια μας.


Συνήθως οι σκυταλοδρόμοι μας στο εθνικό χρέος είναι νεκροί, πεσόντες κι όχι επιζήσαντες. Η θυσία είναι που γράφει στη Μνήμη. Όταν πρωτοδιάβασα την παραπάνω απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μωάμεθ, χαράχτηκε ανεξίτηλα στον νου μου, μαζί με τις αντίστοιχες απαντήσεις των Αθηναίων και του Λεωνίδα στους Πέρσες. Χίλιες φορές επαναλήφθηκαν τα λόγια αυτά. Από γενναίους Σουλιώτες και Μανιάτες, από αγέρωχους Αρβανίτες και Σφακιανούς. Στο Δραγατσάνι από τους μαυροντυμένους Ιερολοχίτες φοιτητές του Υψηλάντη. Στον Σαγγάριο και στο Αλή Βεράν απ' τον ανθό του Λαού μας. Στην Πίνδο και στα Οχυρά. Από τον Γρηγόρη Αυξεντίου στο Μαχαιρά κι από τους τέσσερις του Αχυρώνα στο Λιοπέτρι, ως τον γενναίο Κουρούπη στην Κερύνεια. Πολλές φορές μόνο με πράξεις, που πάντα ηχούν πιο δυνατά από τις λέξεις.


Προηγήθηκε μια μακρά περίοδος παρακμής. Κακοί ηγέτες, οικονομική αποσύνθεση, υποτέλεια σε ξένες δυνάμεις και στρατιωτική έκπτωση. Η πολυοργανική ανεπάρκεια του κράτους διέλυσε το φρόνημα και τον κοινωνικό ιστό. Η αυτοκρατορική εξουσία απονομιμοποιήθηκε στις συνειδήσεις των τοπικών αρχόντων και μεγάλου μέρους των απλών ανθρώπων. Σας θυμίζουν κάτι μήπως όλα αυτά; Από το Μαντζικέρτ ως την 29η Μάιου 1453, το σαράκι της διάλυσης εκ των έσω έστρωσε τον δρόμο στις λίγες χιλιάδες «Τούρκους», που αυξάνονταν ολοένα με τον βίαιο ή εθελούσιο, δια των προνομίων, εξισλαμισμό.


Γιατί οι Τούρκοι δεν είναι παρά ο κακός μας εαυτός. Ένα μη Έθνος, συνονθύλευμα από εξισλαμισμένους γηγενείς, Έλληνες, Αρμενίους, Φρύγες, Λυδούς, Καρδούχους κ.λπ., με καταλύτη της ιστορικής αντίδρασης μια δράκα οργανωμένους «κυνοκέφαλους» (έτσι τους αποκαλούσαν οι βυζαντινοί) Ασιάτες, που γενετικά χάθηκαν πια μέσα σε δικά μας πρόσωπα και σώματα, αλλά το φονικό και πρωτόγονα ολοκληρωτικό εποικοδόμημα τους κυριάρχησε στη Μ. Ασία. Μια συνάντηση του Ισλάμ με το οργανωμένο πλιάτσικο και τη γενοκτονία. Μια συμμορία τόσο μεγάλη, που αποτελούσε στρατό, ορντου.


Όπου προσκύνησαν οι τοπικές ηγεσίες για να διασφαλίσουν τα προνόμια τους, προσκύνησε και μέρος του λαού. Ο ίδιος ο Μωάμεθ ήταν μισός Έλληνας. Πίσω από τις φανφάρες, τις γιγάντιες σημαίες και τα τεράστια συνθήματα γραμμένα σε πλαγιές βουνών, πίσω από την ύποπτη υπερευθιξία των Τούρκων κρύβεται η απλή αλήθεια της ανυπαρξίας τουρκικού έθνους. Τους πονάει κι εκνευρίζει. Τη βλέπουν στα πρόσωπα τους, στις οικογενειακές μνήμες τους, στα σημάδια που ξεθάβουν συνεχώς από τη γη. Ο τουρκισμός εμπεριέχει τη γενοκτονία και τη λεηλασία. Με αυτά ανδρώθηκε κι επεκτάθηκε. Πήρε πολλούς από τους ανθρώπους μας, άλλους στρατολογώντας τους με τη βία κι άλλους με προνόμια. Άλλους έσφαξε. Παραμένει όμως πάντα απειλητικός δίπλα μας, είτε κεμαλικός είτε ισλαμοφασίστας.


Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η πτώση είναι η προϋπόθεση της έγερσης. Η Άλωση της Βασιλεύουσας, του κέντρου μιας απ' άκρου εις άκρον εξελληνισμένης αυτοκρατορίας, μέσα από τα δεινά που η οθωμανική τυραννία επισώρευσε στον Ελληνισμό, αποτέλεσε την απαρχή της ζύμωσης για την αναγέννηση του Έθνους.


Ο «σπόρος που δεν πεθαίνει» διαφυλάχθηκε στην κιβωτό της γλώσσας, της Μνήμης, της Ορθοδοξίας. Ποτίστηκε με αίμα και ξαναβλάστησε. Σήμερα ζούμε μια άλλη πτώση. Μπορούμε όμως να τη μετατρέψουμε σε νέο ξεκίνημα, αντιστρέφοντας τους όρους της παρακμής. Με Ηγεσία και Φρόνημα. Με Σκοπό για το Έθνος και εμπνέοντος Φόβο στους φορείς της υποταγής. Φυλάσσοντας άγρυπνα το βίος μας και την ταυτότητα μας. Ενισχύοντας ό,τι μας ενώνει. Εκπέμποντας σταθερά το μήνυμα της αποφασιστικότητας. Έτσι η Κερκόπορτα θα μένει πάντα σφραγισμένη και τα λάβαρα μας θ' ανεμίζουν αγέρωχα στα τείχη.


Άλλωστε, ήμασταν εδώ πριν από αυτούς και θα είμαστε και μετά.

ΠΗΓΗ: ΖΩΗΦΟΡΟΣ

Θρήνος της Αλώσεως

Ὁ παρακάτω διάλογος μεταξὺ Ἀμερικανῶν καὶ Ἰσπανῶν εἶναι πραγματικός, σύμφωνα μὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν δημοσιοποίησαν, καὶ καταγράφτηκε ἀπὸ τὸ κανάλι 106 (Finisterra/ Galicia) τῶν Θαλάσσιων Ἐπικοινωνιῶν.
 
Ἰσπανοί:
Ἐδῶ Ἃ-835, γιὰ νὰ ἀποφύγετε τὴν σύγκρουση, παρακαλῶ ἀλλάξτε τὴν πορεία σᾶς 15 μοῖρες βόρεια. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ βρίσκεστε 25 ναυτικὰ μίλια μακριὰ καὶ κατευθύνεστε ἀκριβῶς κατὰ πάνω μας.
 
Ἀμερικανοί:
Ἀλλάξτε ἐσεῖς τὴν πορεία σᾶς 15 μοῖρες νότια.
Ἰσπανοί:
Ἀρνητικόν! Ἐπαναλαμβάνω, ἀλλάξτε πορεία 15 μοῖρες, 15 μοῖρες βόρεια.
Ἀμερικανοί:
Σᾶς ὁμιλεῖ ὁ πλοίαρχος σκάφους τῶν ΗΠΑ, ἀλλάξτε πάραυτα τὴν πορεία σᾶς 15 μοῖρες νότια.
Ἰσπανοί:
Τὴν ὑπόδειξή σας δὲν τὴν βρίσκουμε οὔτε λογική, οὔτε...
ἐφικτή.
Ἐὰν δὲν θέλετε νὰ προσκρούσετε ἐπάνω μας, ἀλλάξτε τὴν πορεία σᾶς 15 μοῖρες βόρεια.

Η Ημέρα της Μνήμης των Πεσόντων

Κάθε χρόνο, η τελευταία πάντα Κυριακή του Μαΐου, είναι αφιερωμένη στη μνήμη των πεσόντων Καταδρομέων, σε όλες τις επιχειρήσεις που έλαβαν μέρος, ξεκινώντας από την Μέση Ανατολή και στοΑιγαίο με τον Ιερό Λόχο, στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου '46-'49 και στην Κύπρο.

Πάντα οργανώνεται μια σεμνή και λιτή τελετή σε δύο τοποθεσίες ταυτόχρονα. Η πρώτη γίνεται στην Αττική, στο Καβούρι, σε ένα λόφο, όπου βρίσκεται το Ηρώο των πεσόντων, ανάμεσα σε πεύκα, βλέποντας τον Σαρωνικό. Εκεί ήταν παλιά το Κέντρο Εκπαίδευσης των πρώτων Καταδρομέων. Ο Στρατηγός Καλίνσκης ήταν αυτός που φρόντισε να φτιαχτεί το μνημείο εκεί. Η άλλη με την ίδια ακριβώς βαρύτητα, γίνεται στη Ρεντίνα στο στρατόπεδο που βρίσκεται το ΚΕΑΠ. Στο χώρο που σήμερα αποτελεί το "λίκνο" των σύγχρονων Καταδρομών.

Και στα δύο αυτά σημεία, συρρέουν όλοι παλιοί και νέοι, Στρατηγοί και απλοί οπλίτες, παλαιοί πολεμιστές βετεράνοι του 2ου Παγκόσμιου πολέμου και της Κύπρου και οι των νεότερων μεταπολεμικών εποχών. Μαχητές με εμπειρία σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων, παλιά και σύγχρονα. Φίλοι, συμπολεμιστές και συγγενείς αυτών που έφυγαν. Εκπρόσωποι της εκκλησίας και όλων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και της πολιτείας. Σύλλογοι και Σύνδεσμοι Καταδρομών από παντού. Όλοι όσοι μπορούν να έλθουν και να συναντήσουν φίλους, συναδέλφους και γνωστούς. Όλοι όσοι ξέρουν, καταδρομείς και μη, που θέλουν να τιμήσουν τους νεκρούς.

Είναι μνημόσυνο και ταυτόχρονα μία πανηγυρική σύναξη! Είναι συγκινητικό να βλέπεις γέροντες πολεμιστές, να συναντούν τους παλιούς ηγήτορές τους με σεβασμό και αγάπη! Να βλέπεις άνδρες μεγάλους να αγκαλιάζονται και να αστειεύονται σαν νεαροί! Τιμούνται οι νεκροί και γίνεται ανανέωση του πνεύματος των Καταδρομών, των Ειδικών Δυνάμεων! Γιατί αυτή η τελετή δεν αφορά μόνο στους Καταδρομείς του Στρατού, αλλά σε όλους όσους ανήκουν στις Ειδικές Δυνάμεις. Άλλωστε, ο Ιερός Λόχος περιλάμβανε βαθμοφόρους και οπλίτες από όλους τους κλάδους. Ήταν διακλαδικός με ένα κοινό στόχο! Έτσι όπως πρέπει να είναι οι Ειδικές Δυνάμεις.

Πόσοι είναι οι πεσόντες, αναγράφεται επάνω σε μαρμάρινες πλάκες και στο Καβούρι και στη Ρεντίνα. Δεν θα το γράψω εδώ, γιατί θα ήθελα πολύ να σας παρακινήσω να παραβρεθείτε εκεί. Είμαι βέβαιος ότι θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία. Εκεί λοιπόν, ελάτε όλοι την Κυριακή, στις 29 του Μάη. Μπορεί να είναι η "αποφράδα ημέρα" της άλωσης της Πόλης από τους Τούρκους, αλλά είναι το πιο κατάλληλο σημείο για ψυχική και εθνική ανάταση γιατί επανέρχονται στη μνήμη ιστορίες δόξας και ηρωισμού.

ΠΗΓΗ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ...

25η Μαρτίου 1821 (τότε!) Και τώρα; Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου.

Μεθαύριο Παρασκευή 25η Μαρτίου 2011 οι απανταχού της γης Έλληνες, ΟΛΟΙ εμείς οι απλοί πολίτες θα αποτίσουμε τον πρέποντα φόρο τιμής στους αγωνιστές της ΕΘΝΙΚΗΣ Επανάστασης.

Όπως κάθε χρόνο γονείς και παιδιά θα κατακλύσουμε τους χώρους όπου θα γίνουν οι παρελάσεις… Βέβαια πέρυσι, όπως θυμόμαστε, για πρώτη φορά, η Κυβέρνηση του κ Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου είχε εξαιρέσει από τον εορτασμό τις απανταχού της γης Πρεσβείες και Προξενικές μας Αρχές και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ Βενιζέλος «απαγόρευσε»την παρέλαση στρατιωτικών οχημάτων!

Αναρωτιέμαι τι θα δούμε, ως «πρωτιά» στην χώρα της τρόικα φέτος;

Επιλέγω σήμερα να επισημάνω την ΑΝΔΡΕΙΑ, την ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, τον ΔΙΧΑΣΜΟ και την ΔΙΧΟΝΟΙΑ, τα 4 γνώριμα στο Έθνος των Ελλήνων χαρακτηριστικά πιστεύοντας ότι πρέπει να υπενθυμίσω στους φίλους και φίλες αναγνώστες του blog τη διαχρονική σημασία της κοινωνικής ψυχολογίας ηγετών και αγωνιστών στους χρόνους της Επανάστασης του 1821….

Το μάθημα της ιστορίας ήταν και παραμένει σαφές: οι Έλληνες κάθε φορά που παραμερίσαμε τις εθνικές μας αδυναμίες του διχασμού και της διχόνοιας μεγαλουργήσαμε δείχνοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκφάνσεις ανδρείας και αυτοθυσίας!

Η έκφραση, όμως, «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν...» ενώ δεν ειπώθηκε με στόχο τους Έλληνες έχει για εμάς ανεξίτηλα διαχρονικά νοήματα και σημασίες. Από το 1821 μέχρι και σήμερα κάθε φορά που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε οδυνηρά τα αιώνια πάθη και μίση και τα πληρώσαμε με βαρύ φόρο αίματος και αλληλοσπαραγμών.

Το σημείωσε με πικρό λυρισμό ο εθνικός μας ποιητής

«η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και σύ
Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά
Μην το πιάστε γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά...»

Ποιος άλλος λαός στον πλανήτη έχει να επιδείξει συμπυκνωμένη μέσα σε τόσο μικρά χρονικά περιθώρια τέτοιες εκφάνσεις ηρωισμού, ανδρείας και αυτοθυσίας όση οι Έλληνες με Αρκάδι, Κάσο, Ζάλογγο, Αραπίτσα, Χίο, Ψαρά και άλλα τόσα; Ποιό άλλο εθνικό-απελευθερωτικό κίνημα είδε τους πρωταγωνιστές του να πέφτουν στα πεδία της μάχης μαζί με τους αφανείς αγωνιστές τους χωρίς να περιμένουν να «εισπράξουν» την επιβράβευση του αγώνα τους μετά τη δικαίωσή του και την επικράτηση της Επανάστασης;

Από τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού φάνηκε ότι ο δρόμος για τη λευτεριά θα ήταν βαμμένος με αίμα, πόνο και δάκρυα. Από τη σφαγή του «Ιερού Λόχου» στη Μολδοβλαχία μέχρι την προδοσία του Υψηλάντη, από τη θυσία του Γεωργάκη Ολύμπιου στον πνιγμό του Καρπενησιώτη στον Προύθο, από τον ανασκολοπισμό του Θανάση Διάκου, στη σφαγή του επισκόπου Σάλωνων Ησαϊα! Στη Νάουσα ο Ζώτος βάζει μπουρλότο στο μπαρούτι και γίνεται κομμάτια, ο Μάρκος Μπότσαρης πέφτει στο κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, ο Παπαφλέσσας θανατώνεται στο Μανιάκι, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αφήνει την τελευταία του πνοή στον ιερό λόφο της Ακρόπολης όπου πέφτει και ο Γιώργος Καραϊσκάκης.

Παραδείγματα σαν τα παραπάνω είναι μικρά μόνο δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας που μας καλούν, (τις δύσκολες μέρες που περνάμε παρακολουθώντας γαργαλιστικές λεπτομέρειες κλεφτών του εθνικού μας πλούτου, επίορκων πολιτικών, δημοσίων λειτουργών, ιερέων, δικαστικών και άλλων ανδρών «επιφανών» καθηλωμένοι μπροστά στις οθόνες της εθνικής μας τηλετύφλωσης αποχαύνωσης, και αποβλάκωσης) να σκύψουμε ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών.

Και τούτο επειδή πιστεύω ότι μόνο εάν ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες "τους τύπους των ήλων" επί του σώματος της μητέρας μας Ελλάδας θα μπορέσουμε να θυμηθούμε και να μάθουμε για να μην...ξαναπάθουμε!

Σύμφωνα με μια αξιοπρόσεκτη προσέγγιση ο αγώνας του 1821 μπορεί να διαιρεθεί σε τρείς σημαντικές περιόδους -

Στην πρώτη περίοδο (1821 - 1825) κυριάρχησε ο ενθουσιασμός, απερίγραπτου μεγαλείου πράξεις ανδρείας και αυτοθυσίας, βοήθεια από φιλέλληνες της Δύσης και Ανατολής και κόντεψε να χαθούν τα πάντα όταν ενεπλάκησαν σε εμφύλιο σπαραγμό Ρουμελιώτες και Μοραΐτες!

Στη δεύτερη περίοδο (1825 - 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλί ήρθε να ενισχύσει το Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ.

Στην Τρίτη περίοδο (1827 - 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας με επταετή θητεία γεννήθηκε το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα...

Σκύβοντας σήμερα ευλαβικά πάνω από τις ιστορικές μνήμες εκείνων των ανδρών και γυναικών και εκείνων των ιστορικών γεγονότων ας είμαστε βέβαιοι ότι θα βρούμε αμέτρητα δείγματα ΑΝΔΡΕΙΑΣ και ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ όπως θα βρούμε και αρνητές της απώλειας της ζωής τους για κάποιο θαμπό, απόμακρο ιδεώδες που δεν είχε για αυτούς άγγιγμα χειροπιαστό, άγγιγμα σαρκικό.

Θα βρούμε ανεξίτηλα σημάδια, επίσης, διχασμού και διχόνοιας όπως και σημάδια πράξεων έμπνευσης και ομόνοιας προερχόμενα όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από κάθε εθνότητας φιλέλληνες.

Και όλα αυτά γιατί τα παραπάνω 4 χαρακτηριστικά της ανδρείας, της αυτοθυσίας του διχασμού και της διχόνοιας είναι κοινά γνωρίσματα του ελληνισμού όπως και μέλη αναπόσπαστα από την συμβολική σάρκα του Έθνους ήταν και οι ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821.

Σίγουρα πάντοτε μπορούμε, εκ των υστέρων ή κατόπιν εορτής, να επερωτήσουμε και άτομα και πράξεις και γεγονότα και φαινόμενα. Με την ίδια όμως σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι φέτος στις 25 Μαρτίου 2010 υπάρχουν ΣΑΦΕΙΣ κίνδυνοι ΔΙΧΑΣΜΟΥ και ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ όπως υπάρχουν, δυστυχώς, εμφανέστατοι και οι εξ Ανατολών κίνδυνοι και τα εκ Δυσμών σε βάρος μας «οικονομικά παιχνίδια» ακριβώς επειδή οι πολιτικοί μας τους έδωσαν αυτό το δικαίωμα που καλούμαστε να πληρώσουμε ΟΛΟΙ...

Κοιτάζω γύρω μου και διαπιστώνω ότι και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, της επιδερμικότητας των διαπροσωπικών μας σχέσεων και της έλλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που λαοί και άτομα εγκλωβισμένοι στον ευδαιμονισμό της παραπαίουσας τώρα Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας Οικονομίας και της Ελλάδας του ΔΝΤ αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η πραγμάτωση, η βίωση της Ελευθερίας...

Στις δύσκολες αυτές μέρες για άτομα, οικογένειες, για το Έθνος σκύβοντας ευλαβικά πάνω από τις άγιες μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που ελλοχεύουν στο κοινό ελληνικό μας υποσυνείδητο επιτρέψτε μου να προτρέψω:

Χαρείτε αδέλφια και αδελφές μου και μαζί εσείς τα παιδιά μας τη Μεγάλη διπλή του Ελληνικού Έθνους γιορτή της πίστης και της λευτεριάς...

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 --- Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!!!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ὁμιλία πρὸς τοὺς Γυμνασιόπαιδες στὴν Πνύκα. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ

Παιδιά μου! 

Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σας λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των. 

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἠμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν. 


Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του.Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτάνος, διόρισε ἕνα βιτσερὲ [ἀντιβασιλέα], ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸ ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὐρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀνελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε. 

Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὐρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία. 

Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἅρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποὺ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση. 

Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δυὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἁρμάδα... 

Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σας ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἠμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία. 

Τελειώνω τὸ λόγο μου. Ζήτω ὁ βασιλεύς μας Ὄθων! Ζήτω οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι! Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Νεολαία! 


ΠΗΓΗ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ

Τα μάρμαρα δεν σκουριάζουν, του Σαράντου Ι. Καργάκου,

• Γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος

Ὁ Ἱππόλυτος Ταίν στόν ὁποῖο ὀφείλουμε τόν πολυχρησιοποιημένο ὅρο «περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα» (κατά μετάφραση Ἐμμ. Ροΐδη) εἶχε γράψει ὅτι «ἡ παιδαγωγική εἶναι μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀνοησίες τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλ᾽ ἄς μήν τό λέμε πολύ δυνατά, γιατί ὑπάρχουν τόσοι ἄνθρωποι πού ζοῦν ἀπό αὐτή»! Ἄς σκεφθοῦμε τή «Μεγάλη Στρατιά» παιδαγωγῶν-συμβούλων, σπουδαιοθεσιτῶν καί σπουδαιομίσθων πού σιτίζονται στό ὑπουργεῖο ὑπνοπαιδείας.

Ἄς σκεφθοῦμε τούς ἑκατοντάδες διδάσκοντες τήν παιδαγωγική καί τά περί αὐτήν συναφῆ στίς δεκάδες ἀνώτερες καί ἀνώτατες σχολές. Ἴσως ὑπερβαίνουν ὅλοι αὐτοί τήν χιλιάδα. Καί ὅλοι συγγράφουν βιβλία ὀγκώδη, κατάλληλα γιά ἄρση βαρῶν, ἀλλά κατά τό πλεῖστον ἀκατάλληλα γιά ἄρση, δηλαδή ἀνύψωση, μυαλῶν. Καί πρωτίστως τοῦ νεανικοῦ ἤθους.

Ὡς βαρύτατα φορολογούμενος –κι ὄχι πιά ὡς παλαιός παιδαγωγός–, ἁπλῶς διερωτῶμαι: Μέ τόσες παιδαγωγικές σχολές, μέ τόσους διδάσκοντες μοντέρνα παιδαγωγικά συστήματα, μέ τόσα βαρύγδουπα παιδαγωγικά συστήματα, κατά πόσον ἀνέβηκε πνευματικά καί ἠθικά ἡ στάθμη τῶν σχολείων καί τῶν σχολῶν μας; Μή δά τά πανεπιστήμιά μας δέν βρίσκονται κοντά στό ἐπίπεδο τῶν ἀντιστοίχων τῆς Κεντρώας Ἀφρικῆς; Τό ἦθος τῶν νέων μας ἀνῆλθε ἤ κατῆλθε; Ποιό τό ἐπίπεδο τῆς κοινωνικῆς τους συμπεριφορᾶς; Καί, γενικώτερα, ὁ πῆχυς τῶν ἐπιδόσεων κατ᾽ ἔτος ἀνέρχεται ἤ κατέρχεται;

Δέν καταδικάζω τήν παιδαγωγική γιά τήν κατολίσθηση αὐτή. Ἔχω γράψει ἀναρίθμητα ἄρθρα γιά τήν Μοντεσσόρι, τόν Πισταλότσι καί γιά πολλούς ἄλλους. Τώρα μάλιστα ἐντρυφῶ στά δοκίμια τοῦ σπουδαίου Ἀμερικανοῦ Χένρυ Θόρω (Thoreau, 1817-1862). Πάντως, σάν τόν Κάτωνα, hoc censeo, τοῦτο φρονῶ: ὅ,τι ἔχει λεχθεῖ στήν Ξενοφώντεια «Κύρου παιδεία», στόν Ἰσοκράτειο λόγο: «Πρός Δημόνικον», τήν Πλουτάρχεια διατριβή «Περί παίδων ἀγωγῆς» καί τήν περίφημη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἐπιστολή «Πρός τούς νέους...», παραμένει καί σήμερα ἀκατάλυτο, ἀπαρασάλευτο. Ἡ μελέτη τῶν κειμένων αὐτῶν εἶναι πού μέ βοήθησε στά πρῶτα νεανικά μου δοκίμια νά γράψω τή φράση πού ἀπετέλεσε ἐπί 35 χρόνια διδακτική μου ἀρχή: «Στό παιδί δέν ἁπλώνουμε χέρι· τοῦ δίνουμε τό χέρι».

Σήμερα εἶμαι πολύ προβληματισμένος. Κατά τίς δεκαετίες πού πέρασαν, τί προσέφερε τό εὐφημιστικά λεγόμενο ὑπουργεῖο Παιδείας; Τίποτε ἄλλο ἀπό ζημιά. Καί στά τελευταῖα χρόνια ἡ ζημιά ἀπό παλαβομάρες «ἄρες μάρες, κουκουνάρες» ἔγινε πιό μεγάλη κι ἀπό τήν τρύπα τοῦ ὄζοντος. Τό ὅτι τό σχολεῖο ὄζει, ζέχνει, εἶναι παγκοίνως γνωστό. Καί διερωτῶμαι ἀφελῶς: ὅ,τι κάνει ζημιά, γιατί νά συντηρεῖται, γιατί νά διατηρεῖται; Ὁ Χριστός δέν τό εἶπε γιά πλάκα αὐτό πού ἀναφέρει στό Εὐαγγέλιό του ὁ Ματθαῖος: «Πᾶν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται» (3 παρ. 10). Τό εὐφημιστικά λεγόμενο ὑπουργεῖο Παιδείας εἶναι σάν τήν ἄκαρπη συκιά ἡ ὁποία πάλι, κατά τόν Ματθαῖο (21 παρ. 19) εἰσέπραξε τήν κατάρα τοῦ Χριστοῦ: «Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπός γένηται εἰς τόν αἰῶνα. Καί ἐξηράνθη παραχρῆμα (=ἀμέσως) ἡ συκῆ»!

Ὁ Χριστός στό πρῶτο ἀπόσπασμα λέγει σαφῶς ὅτι θέλει κόψιμο καί κάψιμο «πᾶν δέντρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν». Τί τό καλόν προσέφερε τό ὑπουργεῖο αὐτό; Μήπως ἐξ αὐτοῦ δέν «ἐρρύη τά φαῦλα»; Ἀπό αὐτό δέν ἄρχισε ὁ γλωσσικός μας ἀφανισμός καί ἡ ἐθνική καί ἡ ἠθική μας ὑπομείωση; Μήπως ἀπό αὐτό καί ἀπό τά παρασαρκώματά του δέν ξεκινοῦν κάθε χρόνο σκανδαλώδεις ἤ σκανδαλιστικές καταστάσεις πού μᾶς ὁδηγοῦν στόν ἀφελληνισμό καί στόν ἀνθελληνισμό; Κι ἄν ἀκόμη παράγεται κάποιο ἔργο στά σχολεῖα μας, τοῦτο ὀφείλεται στήν εὐψυχία κάποιων ἐκπαιδευτικῶν πού συχνότατα τίθενται ὑπό διωγμόν.

Τό ἐρώτημα, καί τί θά γίνει μέ τήν παιδεία χωρίς ὑπουργεῖο Παιδείας, παραπέμπει στό Καβαφικό «Καί τώρα, τί θά γένουμεν χωρίς βαρβάρους;». Οἱ βάρβαροι μπορεῖ νά «ἦσαν μιά κάποια λύση» ἀλλά τό «ἐξευρωπαϊσμένο» ὑπουργεῖο μας δέν προσφέρει καμμία λύση. Ἀπεναντίας στά ὑπάρχοντα προβλήματα προσθέτει κι ἄλλα, ἔτσι πού τό ἑλληνικό σχολεῖο νά γίνεται «πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι», γιά νά ἐκφραστοῦμε πάλιν καβαφικῶς. Κάποιοι μ’ ἐρωτοῦν ποιά λύση προτείνω ἐγώ. Ἀπαντῶ: πρῶτον, αὐτή πού πρότεινε ὁ Χριστός. Δεύτερον, στή θέση τῆς καταραμένης συκιᾶς νά φυτευθεῖ φυτό πού νά παράγει καρπόν ἑλληνικό. Φυτό πού ὡς καρπούς παράγει «γασμούλους» δέν πρόκειται νά εὐδοκιμήσει ποτέ στήν Ἑλλάδα. Ὅσο κι ἄν ποτίζεται μέ ξένα λύματα. Τό ἑλληνικό χῶμα ξέρει νά ἀντιστέκεται, γιατί αὐτό εἶναι ποτισμένο μέ αἷμα ἑλληνικό. Κάποτε, οἱ σκληρά προπονούμενοι γιά Ἀριστεροί, τραγουδοῦσαν ἐν χορῶ τόν στίχο –σέ μουσική Θεοδωράκη– τοῦ Γιάννη Ρίτσου: «Σ’ αὐτά ἐδῶ τά μάρμαρα ξένη σκουριά δέν πιάνει...». Τώρα τραγουδοῦν ἄλλα. Μπορεῖ οἱ βλαστοί τῆς «νέας παιδείας» νά μπογιατίζουν τά μάρμαρα, ἀλλ’ αὐτά εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν ἀντιστέκονται. Δέν λένε νά σκουριάσουν...!


ΠΗΓΗ:http://kostasxan.blogspot.com/2011/01/blog-post_7382.html
ΑΠΟ!http://hellas-macedonia.blogspot.com

«…Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας»

του Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη

«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν… Κι’ αν είμαστε ολίγοι… παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι’ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…

 Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι’ όλοι μαζί και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί…. Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Να ’ρθεί ένας να μου ειπεί ότι θα πάγει ομπρός η πατρίδα, στρέγομε να μου βγάλει και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ’χω, στραβός θενά είμαι. Ότι σ’ αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού… Γοναίγοι προπατέρες μας είναι ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Λεωνίδας, ο γέρο Σωκράτης και ο Πλάτων και όλοι οι επίλοιποι γενναίοι άνδρες… Οι νέοι Έλληνες είναι απόγονοι των παλιών Ελλήνων και παιδιά των συνεχιστών της δικής τους ιστορικής παρουσίας, του Ρήγα, του Μάρκου Μπότσαρη, του Καραϊσκάκη, του Δυσέα, του Κολοκοτρώνη, του Νικήτα, του Κυργιακούλη, του Μιαούλη, του Κανάρη, των Υψηλάντηδων… Θυσίασαν τη ζωή τους και κατάστασή τους δι’ αυτείνη την Ορθόδοξη θρησκεία και δι’ αυτείνη την ματοκυλισμένη μικρή τους πατρίδα… Οι νέοι Έλληνες δεν είναι μόνο απόγονοι των αρχαίων, αλλά παιδιά και των Αγίων της Ρωμηοσύνης… των περίφημων ανθρώπων που στόλισαν την ανθρωπότητα με αρετή… Χωρίς αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία, ούτε βασίλειο ...καὶ βρίζουν, οἱ πουλημένοι εἰς τοὺς ξένους, καὶ τοὺς παπάδες μας, ὁποῦ τοὺς ζυγίζουν ἄναντρους καὶ ἀπόλεμους. ᾽Εμεῖς τοὺς παπάδες τοὺς εἴχαμε μαζὶ εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καὶ δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διὰ νὰ βλογᾶνε τὰ ὅπλα τὰ ἱερά, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μὲ ντουφέκι καὶ γιαταγάνι, πολεμώντας ὡσὰν λεοντάρια. Ντροπὴ ῞Ελληνες…».

 ΠΗΓΗ http://stratisandriotis.blogspot.com

 ΑΠΟ: http://hellas-macedonia.blogspot.com/2010/09/blog-post_6570.html

Ομογενείς θέλουν να λαξεύσουν στο βουνό τον Μέγα Αλέξανδρο!!

 

Μια ιδιότυπη πρόταση έφτασε προ ημερών στο γραφείο του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλου Γερουλάνου. 


Σύμφωνα με πληροφορίες, ομάδα ευκατάστατων οικονομικά ελληνοαμερικανών που ζουν στο εξωτερικό ζήτησε να τους παραχωρηθεί από το κράτος μια διόλου ευκαταφρόνητη έκταση σε βουνό της βόρειας Ελλάδας, που...



να βλέπει προς τα Σκόπια.


Στην εύλογη απορία για ποιο λόγο ζητείται η έκταση και γιατί θα πρέπει να είναι κοντά στα ελληνοσκοπιανά σύνορα, οι Ελληνες ομογενείς είναι σαφέστατοι: 

Ζητούν να τους παραχωρηθεί ο χώρος προκειμένου να λαξευτεί πάνω στο βουνό η προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έτσι ώστε να την παρατηρούν από χιλιόμετρα οι κάτοικοι των Σκοπίων, και να τους θυμίζει την ελληνικότητα της Μακεδονίας!!

Αυτό είναι κάτι που -αν μη τι άλλο- στη χώρα μας δεν έχει ξαναγίνει! 


Δεν ζητείται χώρος για να στηθεί ένα άγαλμα τεραστίων διαστάσεων, αλλά μια ολόκληρη πλαγιά βουνού, πάνω στην οποία θα σκαφτεί και θα λαξευτεί το πρόσωπο του Μακεδόνα στρατηλάτη που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην Ιστορία. 


Εννοείται πως το ποσό για μια τέτοια κίνηση είναι υπέρογκο, αλλά οι Ελληνοαμερικανοί δηλώνουν έτοιμοι να πληρώσουν το κόστος, όποιο κι αν είναι αυτό. 

Κάτι αντίστοιχο πάντως έχει συμβεί στην Τουρκία, καθώς σε ένα βουνό λίγο έξω από την πόλη της Σμύρνης έχει λαξευτεί το πρόσωπο του ιδρυτή και πρώτου προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.


Βέβαια οι Ελληνοαμερικανοί ομογενείς ενδεχομένως να πήραν την ιδέα από το βουνό Rushmore που αποτελεί εθνικό μνημείο των Ηνωμένων Πολιτειών και έχει λαξευμένα τα κεφάλια τεσσάρων προέδρων των ΗΠΑ (Ουάσιγκτον, Τζέφερσον, Λίνκολν και Ρούζβελτ). 


Το μνημείο αυτό φτιάχτηκε μέσα σε έξι χρόνια και το επισκέπτονται ετησίως πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι.


Το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού πάντως δεν έχει απαντήσει ακόμη στη φιλόδοξη πρόταση των ομογενών.

espresso

ΑΠΟ:http://24gr.blogspot.com

http://hellas-macedonia.blogspot.com/2011/01/blog-post_9723.html

Τελέσθηκε τὸ μνημόσυνο τοῦ Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου

Μνημόσυνο τριῶν ἐτῶν ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, τελέσθηκε σήμερα στὸ ναὸ τῆς «Παναγίτσας» Φαλήρου, ὅπου ὁ μακαριστὸς εἶχε ὑπηρετήσει στὶς ἀρχὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ του βίου.

Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προεξῆρχε τῆς τελετῆς, ἐνῶ παρόντες ἦταν δεκάδες μητροπολίτες ἀλλὰ καὶ πλῆθος πιστῶν ποὺ παρακολούθησαν τὴν τελετὴ μὲ συγκίνηση.

Γιὰ τὴ ζωή, τὸ ἔργο καὶ τὰ ὁράματα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, μίλησε ὁ μητροπολίτης Σάμου Εὐσέβιος.

Μεταξὺ ἄλλων ἐπισήμανε «ἐδῶ ὁ μακαριστὸς ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ὑπηρέτησε ἐπὶ μία δεκαετία , ἀπὸ τὸ 1963 ἕως τὸ 1974, προτοῦ γίνει ἐπίσκοπος, ὡς....

 ἱεροκήρυκας καὶ προϊστάμενος τοῦ ναοῦ. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ἦταν παράδειγμα. Ἱερουργοῦσε μὲ παραδειγματικὸ τρόπο. Παραδειγματικὸς ἦταν καὶ στὸν ἱερὸ ἄμβωνα τὸν ὁποῖο κόσμησε μὲ τὴν πλατειὰ νομικὴ καὶ θεολογικὴ ἀλλὰ καὶ τὴν κοινωνική του γνώση. Ἦταν πολέμιος τῆς παγκοσμιοποίησης, διώκτης τοῦ ἀνθελληνισμοῦ καὶ τῆς προσπάθειας ἀποχριστιανοποίησης τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ ΄Ἔθνους μας.

Ἐπικοινώνησε καρδιακὰ μὲ τὸ λαό μας . Οἱ Ἕλληνες τὸν θυμοῦνται μὲ νοσταλγία, τὸν ἀναζητοῦν ὡς ἀγάπη γιατί ὁ Χριστόδουλος δὲν πέρασε ἀπαρατήρητος», εἶπε μεταξὺ ἄλλων, ὁ μητροπολίτης Σάμου.

http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2011/01/blog-post_2399.html

Σκέψεις και απαντήσεις πάνω στην ηττοπαθή στάση του πρώην αρχηγού ΓΕΝ Αντωνιάδη ότι ο πόλεμος με την Τουρκία χάθηκε.....στα χρηματιστήρια!!!

Προ λίγων ημερών ο γνωστός για τις προσβλητικές του δηλώσεις κατά των Χριστιανών επίτιμός αρχηγός ΓΕΝ Αντώνιος Αντωνιάδηςδημοσίευσε κείμενό του σχετικό με την άμυνα της χώρας μας ενόψη της επιλογής από το Πολεμικό μας Ναυτικό Φρεγατών ή Κορβεττών....

"Απολάυστε το":

"Ο πόλεμος τελείωσε...Και είμαστε ηττημένοι". Του ΑΝΤΩΝΗ Ξ.ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ
Φρεγάτες η Κορβέτες φαίνεται να είναι ο νέος προβληματισμός του Υπουργείου Άμυνας και του Πολ.Ναυτικού. Προσωπικά και με τις σημερινές οικονομικές συγκυρίες, θεωρώ ρητορικό το δίλημμα,χωρίς ιδιαίτερη ουσιαστική σημασία.

Είναι γνωστό ότι γενικώς τα οπλικά συστήματα πρωτίστως χρησιμοποιούνται για την αποτροπή και συνεπακόλουθα εφόσον γίνει αναπόφευκτος, για την διεξαγωγή του πολέμου.

Ο δε πόλεμος μεταξύ των πολλών δεινών, έχει ως κυρίαρχη επίπτωση την οικονομική εξαθλίωση και χρεοκοπία του ηττημένου, το οποίο είναι και το τελικό ζητούμενο, προκειμένου να υποκύψει στις απαιτήσεις του νικητή.

Στην Ελλάδα έχω την εντύπωση ότι από όλους όσους σήμερα αναλίσκονται σε στρατηγικές αναλύσεις (είτε τα ΜΜΕ, είτε η Βουλή, είτε τα καφενεία ) ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι οΕλληνοτουρκικός πόλεμος, με την προοπτική του οποίου έχουν γαλουχηθεί πολλές γενεές νεοελλήνων, έχει τελειώσει και ότι είμαστε αναμφισβήτητα οι ηττημένοι. Το ότι ακόμα δεν έχουμεπαραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα οφείλεται σε ευνοϊκή για εμάς, επί του παρόντος, διεθνή πολιτικό-οικονομική συγκυρία των εμπλεκομένων ισχυρών οικονομικά Χωρών και Οργανισμών, του ΔΝΤ και της ΕΕ καθώς και των όποιων προθέσεων τους για την στήριξη η μη του ευρώ στην "μάχη" του έναντι του δολαρίου. 

Εάν δεν αντιληφθούμε έγκαιρα ότι το ουσιαστικό αμυντικό μας οπλοστάσιο δεν είναι οι ναύσταθμοι, τα αεροδρόμια και τα στρατόπεδα, αλλά οι δείκτες της οικονομικής μας ευμάρειας και ανάπτυξης και όσο η Ελλάδα παραμείνει καθηλωμένη σε πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αντιλήψεις τριτοκοσμικών χωρών, τότε φοβάμαι ότι επίκειται να χαθεί και ο Ελληνοαλβανικός και ο Ελληνοβουλγαρικός και γιατί όχι και ο Ελληνοσκοπιανός πόλεμος.
Πρέπει επιτέλους να ανοίξουμε τα μάτια μας στον 21 αιώνα και να αντιληφθούμε ότι η διεθνής υπόσταση και το ειδικό βάρος μιας χώρας δεν καθορίζεται με νικηφόρες ναυμαχίες και στρατιωτικές επελάσεις, αλλά παίζεται στα διεθνή χρηματιστήρια. 

Γνωρίζω πολύ καλά ότι έχουμε γυρίσει την πλάτη στις Ελληνιστικές μας καταβολές και παιδεία, χάριν του Ελληνοχριστιανικού μορφώματος. Εάν όμως επιχειρούσαμε μια αναψηλάφηση στους Έλληνες κλασσικούς θα διαπιστώναμε ότι ο Σοφοκλής προφητικά συμβούλευε ότι "με τους διπλανούς μας πρέπει να έχουμε ειρήνη,....πόλεμο πρέπει να έχουμε με τα λάθη μας". Ας τον ακούσουμε, έστω και κατόπιν εορτής, γιατί και διαχρονικά ατελείωτα είναι τα λάθη μας και επιτακτική ανάγκη από ειρηνική συνύπαρξη έχουμε. 

Τούτων όλων δοθέντων, παραμένει βέβαια ο προβληματισμός Φρεγάτες η Κορβέτες ; Ως πρώην Αρχηγός του Πολ.Ναυτικού και έχοντας υπάρξει ένθερμος υποστηρικτής της ανάγκης ανανέωσης του γερασμένου Στόλου μας με καινούργιες μονάδες, θεωρώ ότι μοναδικό κριτήριο επιλογής θα πρέπει να είναι η πιο οικονομικά συμφέρουσα λύση και αυτή η οποία θα μας εξασφαλίσει τα ισχυρότερα διεθνή πολιτικά και φυσικά οικονομικά ερείσματα στον αγώνα μας για οικονομική ανάκαμψη και συνεπακόλουθη εθνική επιβίωση. 

Αντεγκλήσεις σχετικά με το μέγεθος ή τις τεχνικές προδιαγραφές του σκάφους και τις δυνατότητες των οπλικών συστημάτων, αποτελούν κατά την γνώμη μου, ενδεχομένως καλοπροαίρετες, ανερμάτιστες όμως απόψεις περιθωριοποιημένων αντιλήψεων, μοναδικός στόχος των οποίων ,έστω και ακούσιος, καταλήγει να είναι η συσσώρευση μαύρου χρήματος στα ταμεία των μεσαζόντων και φυσικά των πολιτικών κομμάτων. 

Ο πόλεμος τελείωσε, ας μαζέψουμε τα όποια συντρίμμια μας. 

πηγή Geopolitics & Daily News

Η απάντηση δεν άργησε να έρθει από χείλη εξίσου επίσημα...
Την δινει ο Αντιπτέραρχος Ευάγγελος Γεωργούσης.
"Ο Πόλεμος δεν χάθηκε". Απάντηση Πτέραρχου στον επίτιμο Α/ΓΕΝ.του Ευαγγέλου Γεωργούση

“...η βαρύτητα μίας χώρας στην εξίσωση της ισχύος προκύπτει από τον προσδιορισμό των σταθερών και μεταβλητών δεδομένων με τους πολλαπλασιαστές του στρατηγικού σχεδιασμού και της πολιτικής βούλησης. Ένας στρατηγικός σχεδιασμός και η δημιουργία πολιτικής βούλησης συμβάλλουν, ώστε τα σταθερά και μεταβλητά δεδομένα μίας αδύναμης χώρας να σχηματίσουν μία ισχύ κατά πολύ ανώτερη από τις δυνατότητες της ενώ ένας ασυνήθης πολιτικός σχεδιασμός και μία ανίσχυρη πολιτική βούληση μπορεί να γίνουν αιτία ώστε η εξίσωση ισχύος μίας χώρας... να κυμαίνεται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα της κλίμακας της.” 

“...η βασικότερη στρατηγική ισχύς μίας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφία και την ιστορία που είναι σταθερά στρατηγικά στοιχεία αλλά το στοιχείο του καλλιεργημένου ανθρώπου είναι σε θέση να δώσει έννοιες, ικανές να ανοίξουν νέους ορίζοντες σε αυτή την γεωγραφία και την ιστορία.”Αχμέτ Νταβούτογλου “Το Στρατηγικό Βάθος”

Στο εν λόγο έργο του τούρκου ΥΠΕΞ για αρκετά μπορεί να διαφωνεί κανείς, αλλά... θα ήταν φανερά κακόπιστος και ανώριμος εάν έκανε μία γενική απόρριψη. Εξάλλου είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, που ως ΥΠΕΞ της χώρας του εφαρμόζει στην εξωτερική πολιτική αυτής το σύνολο σχεδόν των θεωριών και απόψεων που ο ίδιος έχει διατυπώσει ως ακαδημαϊκός και θεωρητικός της γεωστρατηγικής. Το τμήμα που παραθέτω παραπάνω από την σελίδα 75 του βιβλίου του, πιστεύω ότι μας δίνει δύο απαντήσεις σε αντίστοιχες ερωτήσεις, σχετικά με την κατάσταση της χώρας μας. Η πρώτη παράγραφος απαντά στο τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ και η δεύτερη στο που πρέπει να βασιστούμε για να βγούμε από την κρίση με τις ελάχιστες επιπτώσεις.

Είναι βέβαιο ότι η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο οικονομική. Η οικονομία μας είναι η κορυφή του παγόβουνου στο οποίο έχει προσαράξει το πλοίο της ελληνικής κοινωνίας. Για την λάθος πορεία του πλοίου μας κατά το ταξίδι του τα τελευταία 35 χρόνια έχουμε ευθύνες όλοι. Πλοιοκτήτες, καπεταναίοι και πλήρωμα. Στα πλοία αυτά κανείς δεν μπορεί να το παίξει ανεύθυνος διότι σε αυτά δεν υπάρχουν επιβάτες. Η συνολική ευθύνη λοιπόν επιμερίζεται αναλογικά στο σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού αυτής της χώρας. 

Για να έχουμε τις μικρότερες επιπτώσεις από την κρίση αυτή στο σημαντικό τομέα της εθνικής στρατιωτικής ισχύος φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Μόνο το σύνολο στο ανθρώπινου δυναμικού του ΥΠΕΘΑ μπορεί να πετύχει την μέγιστη απόδοση της εγκατεστημένης αμυντικής υποδομής της χώρας.

Εκ των οικονομικών δεδομένων φαίνεται πως οι ανάγκες για αγορά νέων οπλικών συστημάτων δεν θα καλυφθούν σύντομα. Όποτε όμως και να γίνουν σημασία έχει αυτοί (ανθρώπινο δυναμικό) που θα αποφασίσουν να έχουν τις γνώσεις και την θέληση για να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Κάλλιστη αμυντική επένδυση είναι αυτή που με δεδομένη δαπάνη προσθέτει τη μεγαλύτερη αποτρεπτική ισχύ στην ήδη υπάρχουσα των Ενόπλων Δυνάμεων. Κλαδικές ισορροπίες και εξασφάλιση διεθνών πολιτικών και οικονομιών ερεισμάτων σε βάρος των κάλλιστων εξοπλιστικών επιλογών στέρησαν τη χώρα από σοβαρό ποσοστό αμυντικής ισχύος, αφενός και αφετέρου, βοήθησαν να βρεθούμε στην σημερινή οικονομική κατάσταση. Διότι οι επιλογές με αυτά τα κριτήρια θα λύσουν ίσως το πρόβλημα για μικρό χρονικό διάστημα μόνο. Η χώρα θα βρίσκεται στην ίδια αφετηρία προσπαθώντας να αποσπάσει την εύνοια κάθε νέας κυβέρνηση των ισχυρών της “φίλων”. 

Την παρούσα περίοδο το πρόβλημα της στρατιωτικής αμυντικής ισχύος της χώρας δεν νομίζω ότι είναι νέες φρεγάτες ή κορβέτες. Το πρόβλημα, εκτιμώ ότι εστιάζεται στην μέγιστη και κάλλιστη αξιοποίηση του υφιστάμενου αμυντικού εξοπλισμού και την διατήρηση υψηλού ηθικού στο ανθρώπινο δυναμικό του ΥΠΕΘΑ. Αυτές είναι και οι βασικές ευθύνες Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας. 

Αν διαθέτουμε όπλα ακριβείας πανάκριβα στην αγορά, και από λάθη μας δεν διαθέτουμε το πολύ μικρότερου κόστους σύστημα εξασφάλισης των δεδομένων για την επίτευξη της μέγιστης επίδοσης στην ακρίβεια, τότε μόνοι μας πετάξαμε τα χρήματα μας. 

Έτσι θα συμφωνήσω με τον αξιότιμο πρώην Α/ΓΕΝ κ. Α. Αντωνιάδη ότι καλό είναι να ανατρέξουμε στους κλασσικούς μας όπως τον Σοφοκλή που μας συμβουλεύει ότι “Με τους διπλανούς μας πρέπει να έχουμε ειρήνη” με μία μικρή επισήμανση, όχι δική μου, αλλά του σύγχρονου του Σοφοκλή, επίσης κλασσικού Θουκυδίδη, ο οποίος επισημαίνει ότι για να συμβεί αυτό, δηλαδή η ειρήνη, πρέπει να το θέλει και ο “διπλανός”.

Επίσης μας διδάσκει ότι “το να επικαλούνται οι λιγότερο ισχυροί τις ηθικές αρχές ή τη θεία Νέμεση εναντίων του κυνικού υλισμού των ισχυρών είναι τουλάχιστον αφέλεια και αυταπάτη”. 

Έτσι εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν έχει τελειώσει και οπωσδήποτε δεν έχουμε πουθενά ηττηθεί. Το ΥΠΕΘΑ έχει ικανή και έξυπνη Πολιτική Ηγεσία με βούληση και σθένος για εφαρμογή και υποστήριξη της κατάλληλης για τις περιστάσεις εθνικής αμυντικής πολιτικής. Διαθέτει επίσης Στρατιωτική Ηγεσία ικανή να εμπνεύσει, να σχεδιάσει και να επιδείξει υψηλή στρατιωτική αποτελεσματικότητα.

Αυτός ο “πόλεμος” κ. Ναύαρχε θα έχει διάρκεια και πολλές μάχες. Εύκολος δεν θα είναι, συμφωνώ. Όχι όμως και “...ας μαζέψουμε τα όποια συντρίμμια μας”. 

Ελπίζω πως το ΠΝ έχει άλλη αποστολή να κάνει στο Αιγαίο και να μην έρθει μαζί σας στην περισυλλογή. Πάντως οι αεροπόροι που νομίζω ότι τους ξέρω, έχουν άλλες “εμπλοκές” στον ουρανό του Αιγαίου γι’ αυτό μην τους περιμένετε. Εξάλλου εμείς οι αεροπόροι από τη φύση μας πιστεύουμε στην άποψη του κόμη Φον Ζέπελιν: “Πρώτα ονειρεύεσαι, έπειτα πιστεύεις Εσύ ο ίδιος στο όνειρο Σου και ύστερα αυτό γίνεται πραγματικότητα”. 

*Ευάγγελος Γεωργούσης 
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. 

από το Ηπειρος Ελλάς

ΣΧΟΛΙΟ (Απάντηση στον Αντωνιάδη από έναν απλό Ελληνα πολίτη-οπλίτη)
Θα σας παραθέσω το σχόλιο που δημοσίευσα στο φιλικό μου ιστολόγιο Geopolitics & Daily News....

Αλλη μια γελοία και προδοτική τοποθέτηση του εν λόγω κυρίου ο οποίος ατυχώς διετέλεσε αρχηγός του Π.Ν.!!!!!

Φυσικά δεν θα περίμενα κάτι διαφορετικό από τον άνθρωπο που αποκάλεσε την Παναγία “καλλίγραμμη νεαρή μητέρα” της οποίας οι εικόνες “εξέπεμπαν μια θηλυκή ομορφιά που με έθελγε” τα Ιερά Ευαγγέλια κείμενα “απίστευτης απλοικότητας και αφέλειας” και αυτα που πιστεύει ο λαός μας για τον Αγιο Νικόλαο (προστάτη του Ναυτικού μας) “σαχλαμάρες”…

Τώρα θα μου πεις ότι θα πρέπει να δουμε τα λεγόμενα του πέρα από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και με την ιδιότητα του ως πρώην ανώτατου στρατιωτικού.
Κι αυτο είναι σωστό. Αλλα ο άνθρωπος αυτός δεν έπαψε ποτέ με τα λεγόμενά του να προσβάλει την ιστορία και το φρόνημα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού…

Εχω κάνει σχετική αναρτηση:
http://koukfamily.blogspot.com/2008/10/blog-post_7955.html

Ας ασχοληθούμε λοιπόν μονο με τα λεγόμενα του πάνω στο συγκεκριμένο θέμα (αν και ακομα και σε αυτο, δηλαδή ενα άσχετο με θρησκευτικές θέσεις, αφήνει τα εχθρικά του υπονοούμενα αναφέροντας τον Ελληνοχριστιανισμό ως μόρφωμα!!!!)

Λοιπόν τι μας λέει ο Αντωνιάδης; Οτι χάσαμε τον πόλεμο με την Τουρκία διότι οι σημερινοί πόλεμοι είναι οικονομικοί και εφόσον σχεδόν πτωχεύσαμε άρα έχουμε κιόλας ηττηθεί….

Ομως κ. Αντωνιάδη δεν θυμάμαι πότε εκλήθη ο ελληνικός λαός εις τα όπλα…. Εκτός να θεωρείται ότι τον πόλεμο τον διεξάγουν οι πολιτικοί και οι πλούσιοι προδότες…. με τα χρηματιστήρια…
Γιατι αν αυτο θεωρείτε τότε λυπάμαι αλλά το ανύπαρκτο οικονομικά βιετνάμ θα έπρεπε σήμερα να εχει σβήσει από τον χάρτη…..

Επίσης εντύπωση μου προκαλεί και η δήλωση πολλών ανώτατων αξιωματικών του ΝΑΤΟ ότι η δύση πλέον πρέπει να το παραδεχθεί ότι έχασε στο Αφγανιστάν!!!!!! Ενταξει ξέρω ότι το χρηματιστήριο του Αφγανισταν είναι ένα από τα ισχυρότερα στον κόσμο αλλά λέμε τωρα….

Και φυσικά επιχειρώντας να ανεβάσει με περηφάνια και σθένος το φρόνημα των Ελλήνων πολιτών και στρατιωτικών που θα διαβάσουν το κειμενό του αναφέρει πως επίκειται να ηττηθούμε και στον Ελληνοαλβανικό, ελληνοβουλγαρικο και ελληνοσκοπιανό πόλεμο!!!!!

Μπράβο Αντωνιάδη. Πραγματικά “ηθικό ακμαιότατον”. Καημένε απορώ γιατί αναφέρεις και φέρνεις ως παράδειγμα τους ενδόξους αρχαίους προγόνους μας. Οι οποίοι είχαν παραπάνω από ακμαίο ηθικό…είχαν αίσθημα υπεροχής κατά παντώς αντιπάλου…..

Αλλά ξέχασα η οικονομία τους ήταν πολύ καλύτερη και ισχυρότερη από του Μεγάλου Βασιλιά της Περσικής Αυτοκρατορίας!!!!
Ηταν μάλιστα τέτοια η διαφορά πλουτου των δύο αντιπάλων που όταν τελείωσε η Μάχη των Πλαταιών ο Αρχιστράτηγος των Ελλήνων Σπαρτιάτης Παυσανίας όταν κατέλαβε το περσικό στρατόπεδο, κάλεσε τους Σπαρτιάτες να του φτιάξουν ένα γεύμα όπως ακριβώς το έτρωγαν στην Σπάρτη…. Ετσι του ετοίμασαν ένα πιάτο με μέλαν ζωμό και του έβαλαν δίπλα ένα ξεροκόμματο και μια κούπα κρασί.
Κατόπιν κάλεσε τους Πέρσες μαγείρους που είχε αιχμαλωτίσει στο στρατόπεδο να του κάνουν ένα γεύμα όπως αυτά που έτρωγε ο Μεγάλος Βασιλιάς… Εκείνοι γέμισαν ένα τεράστιο τραπέζι με κάθε λογής φαγητα και λιχουδιές, κρέατα, γλυκά, φρούτα και κρασια από δεκάδες μέρη κλπ μέσα σε χρυσά σκέυη….

Οταν όλοι οι Ελληνες θαύμασαν τον πλούτο γυρισε και τους είπε: “Καταλαβαίνετε τώρα πόσο ανόητοι είναι οι βάρβαροι; Κοιταχτε τι είχαν” είπε δείχνοντας το πλούσιο γεύμα “και τι ήρθαν να μας πάρουν” δείχνωντας το λιτό σπαρτιατικο τραπεζάκι….

Φυσικά ο Παυσανίας δεν γνωριζε ακόμα τις απόψεις του Αντωνιάδη και δεν ξέρω αν του τις ανέπτυσσε αν θα προλάβαινε να τελειώσει τις φράσεις του…

Αντωνιάδη θα περίμενα τουλάχιστον να ακούσω από σενα μια σωστη άποψη δηλαδή ότι το Πολεμικό μας Ναυτικό πρέπει να προμηθευτεί το καλύτερο οπλικό σύστημα. Κι όχι το φτηνότερο που όπως λέει κι ο λαός μας “το φθηνο το κρέας το τρώνε οι σκύλοι”…

Η απειλη από τον Τούρκο είναι καθαρή και στρατιωτική και με λύπη τονίζω ότι σε ενδεχόμενη μικρή ή μεγάλη σύρραξη τα παιδιά μας που υπηρετούν ή θά υπηρετούν τότε κι όχι έσυ θα σκοτώνονται πάνω στα φθηνιάρικά και άχρηστα πολεμικά πλοία που έσυ προτείνεις με προδοτική και ραγιαδίστικη διάθεση….

Κι όταν ο Σοφοκλης κύριε μιλούσε για ειρήνη με τον διπλάνό μας εννούσε τον διπλανό συνέλληνα…. κι όχι τον εχθρό της πατρίδας!!!

Κι ολα αυτα φυσικα δεν τα λέω γιατί θεωρώ ότι η οικονομία μας δεν πρέπει να είναι πανίσχυρη…. Απλά ας είχαμε πατριώτες πολιτικούς και παλικάρια στρατιωτικούς και εναν ευτυχισμένο και ενωμένο λαό και ας είμασταν μια φτωχή χώρα…Τίποτα δεν θα φοβόμασταν….

Και για να πω την αλήθεια με τις 3 προηγουμενες προϋποθέσεις μάλλον θα είμασταν και μια πάμπλουτη χωρα….

Κρίμα Αντωνιάδη.

http://koukfamily.blogspot.com/